amazon.nl
bax-shop.nl
Amazon.de
Toen de originele MiniBrute van Arturia in 2012 uitgebracht werd, was het een onverwachte eerste stap in het domein van de analoge synthese voor het Franse merk, dat zich voorheen uitsluitend bezighield met analoge emulatiesoftware en digitale controller hardware.
Ook op een breder niveau was de MiniBrute een aangename afwisseling. Een monosynth die zich aan het betaalbare einde van de markt bevindt en toch een volledig analoog ontwerp en CV-besturingsingangen biedt.
Acht jaar later lijkt geen van beide zo opmerkelijk meer. De analoge Brute-serie van Arturia is nu uitgebreid tot drie synths (waaronder de gigantische MatrixBrute) en een drummachine, terwijl de Beat- en KeyStep-apparaten dé controllers zijn voor veel hardwaresynthesisten.
De betaalbare analoge markt is ook opmerkelijk snel gegroeid. Een groei die, in ieder geval voor een deel, is begonnen met de release van de MiniBrute. Het is dan ook niet verwonderlijk dat Arturia de zaken aanzienlijk heeft opgevoerd voor de opvolger. Waar het origineel een vrij rechttoe rechtaan monosynth was met een paar unieke details en wat CV-besturing, is de MiniBrute 2 nu halfmodulair, met een versterkte synth-motor en een uitgebreide mini-jack-patchbay.
De MiniBrute is nu ook verkrijgbaar in twee varianten: de standaard klavierversie, nu uitgerust met een Keystep-style sequencer, en de 2S, die de toetsen verwisselt voor een op padgebaseerde stepsequencer, vergelijkbaar met de BeatStep. In deze Arturia MiniBrute 2 review zullen de opvolger uitgebreid onder de loep nemen.
Verbeterd op elk vlak
Als we de patchbay en de sequencers even opzijzetten in deze Arturia MiniBrute 2 review, lijkt de synth-motor erg op die van versie 1, zij het met een paar opmerkelijke aanpassingen. Net als voorheen kan de primaire oscillator tegelijkertijd zaag-, driehoek- en blokgolven genereren, waarvan de uitgangen worden gemengd via de oscillatormixer, waar ze worden vergezeld door een witte ruisbron en een externe audio-ingang.
Elk golftype heeft ook een modifierregeling, voor meer gedetailleerde en ongewone golfvorming. De zaag wordt vergezeld door een Ultrasaw-modus, die twee phaseverschuivende kopieën van de zaaggolfvorm toevoegt. De driehoeksgolf is voorzien van een Metalizer-functie, die de driehoeksgolfvorm ‘opvouwt’ voor een meer metallische kwaliteit. Tot slot is de blokgolf voorzien van een pulsbreedtecontrole.
Het verschil is dat deze modifiers nu elk met aanzienlijk meer flexibiliteit kunnen worden gemoduleerd via voorgeprogrammeerde verbindingen met de LFO’s/modulators of via wat je ook besluit in te voeren via de patchbay.
Het Osc 1-gedeelte krijgt ook een schuifdraaiknop, voor het toevoegen van maximaal drie seconden aan portamento, plus een FM-draaiknop voor het moduleren van de toonhoogte van Osc 1, die standaard naar de tweede oscillator wordt gerouteerd. Deze tweede oscillator is een nieuwe toevoeging voor de MiniBrute 2.
De voorganger had een blok/sinus-suboscillator, maar die is hier opgewaardeerd tot een onafhankelijk afstembare oscillator met zaag-, blok- en driehoeksvormen. Hij heeft ook een afstembereikschakelaar, met een fijne afstemmingsmodus voor nauwkeuriger melodisch gebruik, een LFO-modus, die de oscillatorsnelheid vermindert voor gebruik als een niet-hoorbare modulatiebron, en een brede ‘all range’-modus. Deze oscillator krijgt nu ook een eigen schuifregelaar in de oscillatormixer.
Qua filters houdt de MiniBrute 2 de Steiner-Parker-achtige filter van zijn voorganger, die de -12dB laag- en hoogdoorlaatmodi biedt, plus -6dB band-pass en notch filtering. Er is een resonantiebesturing, die kan worden opgevoerd tot agressieve ruwheid en zelfoscillatie. Ook hier is dit gedeelte verbeterd met extra modulatiemogelijkheden, met voorgeprogrammeerde en volledig patchbare controle over de cutoff-frequentie en het resonantieniveau.
Voor extra ruwheid keert de Brute Factor-besturing van de originele MiniBrute terug. Deze overdrijft de signaalketen met behulp van een gecontroleerde feedbackloop. Dit is geweldig voor het toevoegen van extra gewicht en inharmonische ruwheid, hoewel het soms een beetje onvoorspelbaar kan zijn. Op het gebied van modulatie is de MiniBrute 2 voorzien van een paar meervormige LFO’s (naast Osc 2, die als derde kan fungeren).
De twee ADSR-envelopes van het origineel zijn verwisseld voor een enkele ADSR-generator (gerouteerd naar het filter, maar patchbaar) en een AD-envelope, die de versterker standaard aanstuurt, maar ook volledig patchbaar is. De AD-envelope wordt geleverd met een verscheidenheid aan trigger-modi, waaronder een looping-functie en patchbare controle over elke fase, wat het een interessant hulpmiddel voor het geluidsontwerp maakt. Elke env heeft ook een trigger-ingang.
Meer controle
De MiniBrute 2 kan worden gespeeld en gesequenced en biedt een multi-pattern arpeggiator en 64-step sequencer, die in staat is om patronen op te slaan en terug te halen.
Hij biedt ook controle over dingen als tempo, swing en sequencer gate lengte, samen met tap tempo en een verscheidenheid aan synchronisatie opties. Dit model kan ook handmatig worden afgespeeld, met aanslaggevoeligheid en aftertouch voor het regelen van verschillende synth-parameters.
Over het geheel genomen kunnen we de MiniBrute 2 in deze Arturia MiniBrute 2 review een echt succes noemen. Hij biedt alles wat we leuk vonden aan het origineel (de analoge ruwheid, interessante oscillator-vorming, Brute factor) en breidt het aanzienlijk uit.
De toevoeging van de patchbay breidt de flexibiliteit en het potentieel echt enorm uit. Waar het origineel een geweldig hulpmiddel was voor ruwe leads en bassen, is deze opvolger net zo goed uitgerust voor evoluerende drones, inharmonische FM-geluiden en unieke SFX.
De naaste concurrent van de MiniBrute 2 is waarschijnlijk de Mother-32 van Moog en net als die synth, die is ondergebracht in een Eurorack-vriendelijk chassis, wil Arturia duidelijk dat de MiniBrute fungeert als basis voor je modulaire systeem. Ze hebben zelfs de RackBrute synth-top case uitgebracht om dit op te vangen.
Op dit gebied presteert de MiniBrute waarschijnlijk beter dan de Moog, dankzij het uitstekende klavier/sequencers aan boord, samen met de flexibele MIDI-, USB- en patchbay-aansluitingen. Dit geldt vooral voor de 2S, met zijn flexibele modulatietracks.
Er zijn een paar enigszins vreemde ontwerpkeuze en kleine dingen die we missen. Op het gebied van lay-out heeft Arturia de pitch-draaiknop van Osc 2 direct naast de (qua grootte identieke) filter cutoff-besturing geplaatst. Persoonlijk vinden we het iets te makkelijk om de verkeerde draaiknop te pakken.
Ook qua mogelijkheden kan het meegeleverde SP-style filter karaktervol en ruw zijn, maar door de maximale -12dB helling is het niet het meest flexibele VCF-ontwerp. De MatrixBrute vult zijn Steiner-Parker filter aan met een extra ladderontwerp VCF.
Het is duidelijk dat het een beetje oneerlijk is om de MiniBrute te vergelijken met zijn veel duurdere broer, maar na het gebruik van die synth is het moeilijk om niet het gevoel te hebben dat de toevoeging van dat tweede filter hier de MiniBrute 2 naar het volgende niveau zou hebben geduwd.
Anders zou een -24dB-modus voor het bestaande filter mooi zijn. Dit is echter een soort muggenziften en niet echt een groot probleem.
De MiniBrute 2 is een indrukwekkende analoge synthesizer en een echte stap vooruit ten opzichte van zijn voorganger. De patchbay voegt flexibiliteit en karakter toe die dit een zeer serieuze concurrent maken in de inmiddels overvolle markt van analoge monosynths.
Vergelijk nu prijzen bij:
Yamaha NP-15 review
Casio CT-S1 review
Roland F107 review
