Yamaha Reface review van alle modellen

In de 50 jaar sinds Yamaha de elektronische keyboard markt betrad, hebben ze de industrie vele malen opgeschud. In 1966 begonnen ze met een serie transistor orgels. In de 70s brachten ze de CP series van elektronische akoestische piano’s en de CS-80 uit, wat een programmeerbare analoge polysynth was en die tot vandaag de dag nog felbegeerd en geïmiteerd wordt. In de 80s brachten ze de DX7 uit, welke het geluid van alle muziek in die tijd in één keer veranderde. Wanneer de Reface teaser video’s (waar al deze instrumenten in genoemd werden) vorig jaar verschenen, was de synth wereld in rep en roer. In deze Yamaha Reface review zullen we een kijkje nemen of die vele interesse gerechtvaardigd is.

Yamaha Reface review van alle modellen:

Verschillende en vergelijkbare features

Elk Reface keyboard richt zich op een ander aspect van de Yamaha geschiedenis. De Reface CS is virtueel analoog, de Reface DX vernieuwd hun aanpak van FM, de Reface CP focust op elektronische piano’s en de Reface YC geeft het geluid van zowel toonwielen en transistor orgels weer. Ze zijn allemaal per stuk verkrijgbaar voor een prijs van €399 en daardoor goedkoop genoeg om een of meerdere uit te kiezen die het beste bij je muziekstijl past.

Alle vier hebben snelheidsgevoelige mini toetsen, de optie om ze met 6 AA batterijen aan te drijven en ingebouwde speakers, waardoor ze compact en ultra draagbaar zijn. Online hebben ze wat kritiek gekregen op de mini toetsen en dat kunnen we deels begrijpen, aangezien iedere keyboardspeler toetsen met normale afmetingen wil hebben, vooral op de CP en YC. Je moet de Refaces echter zien als synth modules die voor een specifiek doel zijn gemaakt en toevallig keyboards en speakers voor mobiel gebruik hebben. Als je het zo bekijkt kunnen we stellen dat we nog nooit iemand hebben horen klagen over de Waldorf Pulse 2 of Streichfett, welke helemaal geen toetsen hebben. En aangezien ze zowel ondersteuning bieden voor old-school MIDI en USB, kan je elke Reface met je favoriete controller bespelen. Aangezien elke Reface focust op een andere doelgroep zullen we in deze Yamaha Reface review de verschillende modellen apart bespreken.

Yamaha Reface CP review:

Met zijn focus volledig op elektromechanische keyboards, is de Reface CP passend nostalgisch met retro knoppen en zilveren schakelaars die je de Radio Shack magie van de 70s en 80s laat herleven. De besturing van de CP is aangenaam recht toe, recht aan, waarbij geweldig klinkende elektrische piano’s en een clavinet gecombineerd worden om het af te werken. De effecten zijn uitermate geschikt voor het nabootsen van de klassieke geluidstrucjes van keyboards uit die tijd.

»» bekijk hier de prijs & gebruikersreviews »

Geluiden

De kern van het Reface CP geluid is gebaseerd op zes presets, namelijk: Rhodes Mk.1 en Mk. 2, Wurlitzer EP, Clavinet, Yamaha CP-80 elektrische vleugel en een leuke speelgoed piano als een bonus. Van de twee Rhodes had de Mk.1 altijd onze voorkeur vanwege de afgeronde warmte. De versie van de CP stelt niet teleur en geeft dat geluid prachtig weer en liet ons direct onze favoriete Steely Dan hits herleven. De Mk. 2 wordt ook uitstekend nagebootst, waarbij meer op de tines wordt gefocust. Met de Wurly speelde we snel oude Queen en Supertramp klassiekers. Het metallische geluid en de gedempte bass noten van de CP-80 geven perfect de geluiden van Peter Gabriel en Simple Minds weer. De clavinet is tot slot vooral erg fijn om aan te horen, met hoge snelheden die de funky vonk leveren.

Yamaha vertelt ons dat deze instrumenten uit hun CP4 Stage gehaald zijn en ze klinken zeker weten zo. Daarmee willen we zeggen dat hun kwaliteit en authenticiteit is wat je mag verwachten van een high-end stage piano, alhoewel het keyboard natuurlijk meer variaties op elk geluidstype heeft.

Effecten

De vijf effecten zijn overdrive, tremolo/wah, chorus/phaser, vertraging en reverb.

Het gedrag van de overdrive knop hangt af van de geselecteerde preset, waarbij de elektrische piano’s zachte gruis en warmte ontvangen, maar de clavinet is knapperig met het gitaarachtige geluid tijdens maximale instellingen. Met de speelgoedpiano werkt de knop bijna als een mic emulator waar ook een beetje kamergeluid in zit. Op de CP-80 is het zeer subtiel, bijna als een toon knop voor de pickups.

Het volgende effect kan als een tremolo of wah fungeren. Kleine beetjes tremolo worden aan de preset toegevoegd, waarbij de Wurly, speelgoedpiano en clav modulatie een niet panning triangle/sin wave is en de Rhodes modellen zorgen voor een pan in stereo, met een vierkantachtige wave die je direct opmerkt. De CP-80 heeft een driehoekig gevoel, maar is ook in stereo. De wah reageert op alle presets zoals je zou verwachten en geeft dat hogere wah geluid aan de clav.

De phaser/chorus is nog een effect waarbij je keuze hebt, maar dat is prima, want als je ze beide toevoegt aan een instrument wordt het geluid er niet beter op. De chorus heeft een echte rijkheid met een hoop stereo breedte. De phaser is ook prachtig wanneer je hem met bepaalde piano’s combineert en dan hebben we het vooral over de Rhodes Mk. 1 voor dat Steely Dan geluid.

De vertraging wordt slim geïmplementeerd en kan naar analoge of digitale modus geschakeld worden. In analoge modus hebben de herhalingen een karakter dat een beetje als een tape klinkt en echt fantastisch is. De digitale modus is zoals verwacht helder en onberispelijk, met een veel wijdere keuze aan vertraagtijden.

Tot slot is er nog de reverb welke een enkele knop heeft voor diepte controle. Alhoewel de context van presets niet veranderd kan worden, is dit effect rijk, ruim en wijd, met een beetje animatie.

Conclusie Yamaha Reface CP

We waren zeer onder de indruk van de hoeveelheid detail die in zowel de instrumenten als de effecten van de Reface CP zijn gestopt. Het enige wat tijdens het testen vervelend was, waren de kleine toetsen, maar voor de rest hebben we van elk moment genoten. Als je hem ziet als een draagbare MIDI geluidsmodule, is hij echt indrukwekkend. Wanneer je een goede controller verbind is hij zelfs adembenemend.

Yamaha Reface CS review:

Iedereen die de originele Yamaha CS-01 mini synth nog kan herinneren zal glimlachen om deze schijnbare reïncarnatie, wat zeker niet overdreven is. Beide kunnen aangedreven worden door batterijen, hebben speakers en bieden bekende analoge besturingen, maar dit is 2016 en dat is dus waar de vergelijkingen eindigen, aangezien de polyfonische Reface CS met acht noten ook iets in zich heeft van het massieve geluid van de monsterlijke CS-80 analoge polysynth.

Synthese

De grote verscheidenheid aan geluiden van de Reface CS verwacht je niet wanneer je naar het simpele voorpaneel kijkt, waardoor het bijna onmogelijk is om slechte geluiden te creëren. Daarmee willen niet zeggen dat complexiteit onmogelijk is, maar hoe het allemaal geïmplementeerd is maakt het experimenteren erg leuk en dan maakt het niet uit wat je vaardigheidsniveau van synthese is.

De architectuur kan je op verscheidene manieren vergelijken met de originele CS-01. Een oscillator voed een resonant lowpass filter met een enkele LFO en envelope voor modulatie. Het interessante is hoe Yamaha dit design in de 21ste eeuw heeft gebracht. Zo is de oscillator sectie eigenlijk een toongenerator met vijf modi, die in staat is om een indrukwekkende hoeveelheid geluiden te creëren, wat te danken is aan de paar ‘macro’ schuiven (textuur en mod) die elk karakter op handige manieren vormt.

Multi-Saw modus levert EDM vriendelijke akkoorden en sologeluiden, waarbij je met de mod schuifregelaar de detuning hoeveelheid bestuurt en de textuur een sub-oscillator toevoegt. In pulse modus controleert de mod de breedte van de pulse, terwijl de textuur een pulse wave toevoegt. In oscillator sync modus besturen de twee schuifregelaars de sync tuning en envelope modulatie diepte, zodat je die oude soloklassiekers na kan bootsen. De ring modulatie modus laat je de iets agressievere kant van CS-80 ervaren, waarbij de twee schuifregelaars de pitch van elk twee oscillators besturen. Tot slot is er nog een standaard FM modus, waarbij de schuifregelaars de FM envelope hoeveelheid en de modulatie van de oscillator tunen. We waren erg onder de indruk van de verschillende modi en konden erg makkelijk traditionele en meer exotische geluiden creëren.

De lowpass filter is gebaseerd op een 18dB-per-octaaf helling, wat zowel een mooie compromis tussen 12dB en 24dB is en tegelijkertijd ook hetzelfde is als die van de originele Roland TB-303. Daarmee willen we niet zeggen dat het een ‘zurige’ filter is, maar de krakige zelf-oscillation van de resonantie kan zonder problemen dat geluid emuleren. Keyboard tracking staat standaard aan, wat een goede keuze is volgens ons. Al met al is het een mooi klinkende virtualisatie met verwaarloosbare compromissen.

De CS heeft verrassend genoeg geen onboard preset geheugen. Dit is namelijk de taak van WebMIDI. Dit is een website die Soundmondo heet en het sociaal delen van geluiden mogelijk maakt. Meer lokaal kan je met een iOS app, Reface Capture genaamd, de geluidpresets beheren en het is zelfs mogelijk om lijsten te maken.

Modulatie en effecten

Voor modulatie is de LFO een simpele driehoekige wave die ingesteld kan worden op de toon, algehele pitch, filter cutoff of amp van de oscillator, maar niet op meerdere bestemmingen tegelijk, wat niet zo’n groot probleem is bij zo’n gestroomlijnd instrument. De envelope sectie is een standaard ADSR met een interessante twist. Een schuifregelaar vormt de bestemming tussen de amp en filter, wat subtiele enveloping trucjes mogelijk maakt die het design iets meer sonisch bereik geeft.

Tot slot is er een enkele effecten unit die kan fungeren als een vertraging, een erg gave phaser, een combinatie chorus/flanger of een redelijke overdrive. Een paar rate en diepte sliders bieden een beetje aanpassingsmogelijkheden.

Phrase looper

De phrase looper is een MIDI sequencer die tot wel 2.000 noten op kan nemen en ze vervolgens weer af kan spelen met de mogelijkheid om nieuwe onderdelen toe te voegen en parameters in realtime aan te passen tijdens de loop.. Dit is handig voor jamsessies of het opnemen van je improvisaties. Jammer genoeg kan je deze sketches niet naar je computer sturen via USB, dus als je toevallig de nieuwste Taylor Swift maakt terwijl je aan het spelen bent, dan moet je deze opnemen als audio naar je DAW, voordat je het instrument uitschakelt.

Conclusie Yamaha Reface CS

Voor zo’n compacte synth is de Reface CS verrassend capabel. Alhoewel sommige gebruikers wegblijven door het gebrek aan presets, is de synthese zo intelligent geïmplementeerd dat het mogelijk nieuwkomers helpt om de essentiële dingen te leren, zonder dat ze daar hun bankrekening voor hoeven te plunderen.

Yamaha Reface DX review:

Alhoewel de zes-operator DX7 synth van Yamaha de 80s pop veranderde, waren de vier-operator DX9 en de vertakkingen, zoals de TX-81Z, DX11 en DX-100 meer betaalbaar en draagbaar. Het Reface design bootst dit stijlvol na. Met zoveel vier-operator FM synths in dezelfde tijd, werden ze het kenmerk van de toenmalige dansmuziek scene. Nummers zoals ‘Halcyon and On’ werden neergezet door de ‘Solid Bass’ preset van de DX-100 en dat is maar een voorbeeld van de duizend. De huidige future house gekte is voornamelijk gebaseerd op FM synthese. Dus of je nu op zoek bent naar een modern geluid of een nostalgisch gevoel voor de 80s hebt, je zal beide terug kunnen vinden in de Reface DX.

Architectuur en geluiden

Van de vier Reface synthesizers is de DX de enige met patch geheugen: 32 overschrijfbare presets. Vanwege de ingewikkelde aard van FM synthese is dit absoluut noodzakelijk. Nu we dat gezegd hebben bood de 30 jaar oude DX-100 192 presets aan, dus 32 is een beetje karig en vooral als je de grote diversiteit van het geluid daarbij in overweging neemt. Positief is echter dat Yamaha die presets vakkundig heeft gecureerd. Aan de vintage kant heb je tijdloze patches, zoals de FM ‘Rhodes’ die honderden ballades tot stand bracht. Nog een hoogtepunt is de exacte recreatie van de ‘Tubular Bell’ preset, welke je mogelijk zal herinneren aan Paul Hardcastle zijn ‘Nineteen’. Aan de moderne kant heb je voor de rest een aantal kandidaten voor future house en dubstep.

Als je bekend met FM synthese, dan biedt de Reface een aantal nieuwigheden die de technologie op een hoger niveau brengen. Daarnaast maakt het backlit LCD scherm het rechtstreeks creëren van geluiden op de synth een stuk makkelijker, dankzij de grafische envelopes en algoritmes. De gebruikersinterface geeft je ook toegang tot vier parameters tegelijk, waarbij elke een eigen context gevoelige touch fader heeft die je om kan schakelen voor snelle parameter aanpassingen.

Er zijn 12 preset FM algoritmes, wat meer dan genoeg is om de meeste design manoeuvres te dekken. Elke operator heeft zijn eigen envelope, wat vergelijkbaar is met de DX7. De pitch envelope is ook gebaseerd op dit model, wat wilde digitale swoops mogelijk maakt wanneer je het toepast op maar één of twee operators. Een enkele multi-wave LFO kan gericht worden op de pitch of amplitude van elke operator, waardoor vibrato, tremolo of slimme morphing mogelijk wordt gemaakt.

Nog een moderne FM update is de toevoeging van variabele waveforms van elke operator. In de originele DX serie produceerde alle operators alleen sine waves. Latere modellen zoals de TX-81Z boden acht waveform opties aan. Bij de Reface DX heeft elke operator zijn eigen feedback loop, wat de sine wave geleidelijk aan richting een sawtooth of square kan bewegen. Dit is veel diverser dan de vorige manieren.

Aan het einde van de synthese serie is een setje effecten die echt helpen om de soms wat ‘platte’ geluiden van FM synthese aan te dikken. Net als bij de CS is er distortion, phaser, chorus/flange en delay. Je krijgt ook een aanrakingsgevoelige wah en een standaard hall reverb. De DX heeft ook de phrase looper van de CS voor het snel uitwerken van ideeën. Maar wederom is er geen manier om deze loops te exporteren, afgezien in je DAW opnemen.

Conclusie Yamaha Reface DX

Alhoewel de meer toegankelijke gebruikersinterface van de Reface DX een enorme steun is voor nieuwkomers die FM synthese willen ontdekken, is de echte overwinning het tijdloze geluid. Of je nu van vintage houdt of een EDM producer bent, de Reface DX kan een mooie toevoeging zijn aan je opstelling.

Yamaha Reface YC review:

De glimmende rode behuizing van de Reface YC is een knikje richting de oude A3 en YC-20 orgels. Hij bevat vijf orgels, namelijk: de Hammond B-3, Vox, Farfisa, Ace Tone en uiteraard de YC serie van Yamaha. Daarnaast is er ook nog een ingebouwde Leslie simulatie, distortion en reverb. Het geluid van de B-3 is wereldwijd bekend, maar tenzij je een die-hard orgel nerd bent, kan het verwarrend zijn om de definiërende geluiden te herkennen, dus we zullen je hierbij helpen.

In tegenstelling tot de Hammond die geluid creëerde met draaiende toonwielen en pickups, gebruikte de andere vier orgels allemaal transistor technologie. Het Farfisa geluid kan terug gevonden worden in popnummers, zoals ‘When a man loves a woman’ en Crocodile Rock’, welke later deels overgenomen werden door new wave bands van de 70s, zoals Blondie, de B-52s en Talking Heads. Het Vox geluid was vergelijkbaar maar meer fluiterig en minder raspend en speelde het bekende deuntje van ’96 Tears’ en zo’n beetje elk Doors liedje af. In het new wave tijdperk was de Vox vaak terug te vinden in nummers van Elvis Costello, Madness en de Specials.

Geluiden

Elke van de vijf orgels van de Reface YC kunnen aangepast worden via de negen drawbars, welke een Hammond stijl achtige opname schema volgt. Het is belangrijk om te onthouden dat Vox Continentals niet zoveel drawbars als de Hammonds boden en veel populaire Farfisa’s hadden niet eens drawbars. Dit betekent dat de YC harmonische profielen kan creëren die het origineel niet kon, alhoewel hij daardoor wel een beetje authenticiteit mist. Het verschil is echter verwaarloosbaar. De percussion stops beïnvloeden alle transistor modellen op dezelfde manier.

Het enige wat je mogelijk mist vergeleken met een volledig clonewiel, is het feit dat je geen delen voor duale manuals in kan stellen (of een bass pedaal deel toevoegen) met verschillende drawbar registraties, wat komt door het één geluid per keer karakter van de YC.

Effecten

Zowel de distortion als de reverb zijn geweldig en voegen gruis en ruimte aan het algehele geluid toe. De Leslie emulatie van de YC is erg goed, vooral wanneer deze samenwerkt met de distortion. De rotatie snelheid kan je tijdens het creëren van geluiden besturen via een hendel die op dezelfde plek gevonden kan worden als de pitch-bender op de CS en DX. Om accuraatheid te behouden is dit een schakelaar die overtuigend op en neer draait naar ‘chorale’ en tremolo’ snelheden. Een stop optie emuleert het geluid van een geremde Leslie, waarbij de locatie in het stereoveld op het moment van stoppen wordt opgevangen en volledig anders klinkt dan gewoon het effect uitzetten.

Conclusie Yamaha Reface YC

De Reface YC vangt zowel de sass en swagger van zowel rock ‘n’ soul toonwielen en new wave transistors op met een gelijke zelfverzekerdheid. Het werken met de mini toetsen van de YC was een betere ervaring dan bij de CP, wat mogelijk komt door het verschil tussen het spelen met een orgel en een piano.

We hopen dat je genoten hebt van deze Yamaha Reface review!